Leszek Bzdyl

Tancerz, choreograf, aktor, reżyser, wykładowca Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

Profesjonalną karierę rozpoczął w 1987 roku we Wrocławskim Teatrze Pantomimy Henryka Tomaszewskiego. W latach 1990–1992 był związany z Teatrem Ekspresji Wojciecha Misiury. W latach 1992–2021 prowadził założony przez siebie oraz Katarzynę Chmielewską gdański Teatr Dada von Bzdülöw. W latach 2020 roku był dyrektorem artystycznym Wrocławskiego Teatru Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego.

W Teatrze Dada von Bzdülöw wyreżyserował i wystąpił w ponad czterdziestu przedstawieniach, m.in.: Zagłada ludu albo moja wątroba jest sensu wg Schwaba (1994), Uff…! (2000), Magnolia (2002), Strategia (2003), Kilka błyskotliwych spostrzeżeń (à la Gombrowicz) (2004), Faktor T (2008), Czerwona trawa wg Viana (2009), Le Sacre (2010), Intro (2015), Koniec Wielkiej Wojny (2019). Z Teatrem Dada von Bzdülöw odwiedził dwadzieścia cztery kraje Europy, jak również wielokrotnie Indie, Chiny, Stany Zjednoczone, a także Izrael, Palestynę i Koreę Południową.

Reżyserował przedstawienia, m.in. w: Teatrze Polskim im. Szyfmana w Warszawie (Niezatańczone tango wg prozy Myśliwskiego, 2017), Teatrze Modrzejewskiej w Legnicy (Cyrano de Bergerac Rostanda, 2009), warszawskim OCH-Teatrze (Zielone ZOO na podstawie wierszy Brzechwy, 2010).

Jako choreograf był zaangażowany do realizacji blisko osiemdziesięciu tytułów, m.in.: Snu nocy letniej Shakespeare’a (reż. Julia Wernio, Teatr Miejski w Gdyni, 1997), Miłości na Madagaskarze Turriniego (reż. Zbigniew Brzoza, Teatr Studio im. Witkiewicza w Warszawie, 2000), Hamleta, Księcia Danii Shakespeare’a (reż. Krzysztof Kopka i Jacek Głomb, Teatr Modrzejewskiej w Legnicy, 2001), Słomkowego kapelusza Labiche’a (reż. Piotr Cieplak, Teatr Powszechny im. Hübnera w Warszawie, 2005), spektaklu Akropolis. Rekonstrukcja wg dramatu Wyspiańskiego i przedstawienia Grotowskiego (reż. Michael Marmarinos, Wrocławski Teatr Współczesny im. Wiercińskiego, 2009), Parad Potockiego (reż. Edward Wojtaszek, Teatr Polski w Warszawie, 2012). Z Piotrem Cieplakiem współpracował także w Teatrze Narodowym przy Opowiadaniach dla dzieci wg Singera (2007), Milczeniu o Hiobie wg Księgi Hioba (2013), Woyzecku Büchnera (2020). Na Narodowej Scenie współpracował również z Janem Englertem jako choreograf Władzy Deara (2005) i z Jerzym Jarockim, konsultując ruch sceniczny Kosmosu Gombrowicza (2005) i tworząc choreografię Tanga Mrożka (2009). Przy realizacji przedstawień teatralnych pracował także z wieloma innymi reżyserkami i reżyserami: Anną Wieczur, Bożeną Suchocką, Andrzejem Sewerynem, Waldemarem Śmigasiewiczem, Iwanem Wyrypajewem, Gabrielem Gietzky‘m, Jarosławem Gajewskim, Adamem Sajnukiem.

Występował w rolach dramatycznych, jako m.in.: Kaliban w Szekspirowskiej Burzy (reż. Julia Wernio, Teatr Miejski w Gdyni, 1999), David w Niezidentyfikowanych szczątkach ludzkich i prawdziwej naturze miłości Frasera (reż. Piotr Kruszczyński, Teatr Miejski im. Gombrowicza w Gdyni, 2000), w spektaklu Charlie bokserem (reż. Piotr Cieplak, Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, 2010), w przedstawieniu Śmierć wrogiem ojczyzny Walczaka i Łubieńskiego (reż. Michał Walczak, Pożar w Burdelu, premiera w Teatrze WARSawy, 2017) oraz jako Woźny sądowy w Awanturze w Chioggi Goldoniego (reż. Edward Wojtaszek, Teatr Polski im. Szyfmana w Warszawie, 2022) i Tatar w Kwaterze bożych pomyleńców wg Zambrzyckiego (reż. Katarzyna Kasica, Muzeum Powstania Warszawskiego, 2022).

Jest autorem choreografii (wspólnie z Urszulą Nawrot) do krótkometrażowego filmu fabularnego Umbra w reżyserii Nawrot, w którym wcielił się również w rolę Mefista (2015) oraz do filmu Sezony w reżyserii Michała Grzybowskiego (2024).

Został wyróżniony m.in.: dwukrotnie Nagrodą Miasta Gdańsk (1999, 2011 – dla najlepszego spektaklu roku, za przedstawienie Le Sacre Teatru Dada von Bzdülöw), dwukrotnie Nagrodą Teatralną Marszałka Województwa Pomorskiego (2007 – za reżyserię, choreografię i wykonanie spektaklu Eden oraz za wieloletnią twórczą działalność i wysoki poziom artystyczny Teatru Dada von Bzdülöw, 2011), Nagrodą Prezydenta Gdańska (2012), a także Nagrodą dla najlepszego aktora w filmie średniometrażowym, za rolę Mefista w filmie Umbra w reżyserii Urszuli Nawrot podczas Arte Non Stop Festival w Buenos Aires (2018). Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2024).

           
Realizacje w Teatrze Narodowym:

Władza (prapremiera polska), Nick Dear, reż. Jan Englert, 2005; choreografia
Kosmos, Witold Gombrowicz, reż. Jerzy Jarocki, 2005; konsultacja ruchu scenicznego
Opowiadania dla dzieci, Isaak Bashewis Singer, reż. Piotr Cieplak, 2007; ruch sceniczny
Tango, Sławomir Mrożek, reż. Jerzy Jarocki, 2009; choreografia
Taniec „Delhi”, Iwan Wyrypajew, reż. Iwan Wyrypajew, 2010, choreografia
Milczenie o Hiobie, na podstawie Księgi Hioba, reż. Piotr Cieplak, 2013; choreografia
Królowa Śniegu, Hans Christian Andersen, reż. Piotr Cieplak, 2015; choreografia
Elementarz (prapremiera), Barbara Klicka, reż. Piotr Cieplak, 2017; ruch sceniczny
Woyzeck, Georg Büchner, reż. Piotr Cieplak, 2020; choreografia